اواخر دو ماهگی تصمیم گرفتم دکترمو عوض کنم
واسه همین پیش یه خانم دکتر رفتم اونم بعد از ویزیت من
یه داروی اشتباهی واسم تجویز کرد که منو تا مرز سقط جنین پیش برد
و اینطوری بود که دکترم تا پایان سه ماهگی منو ملزم به استراحت مطلق
یا همون نگرانی و اضطراب و بی حوصلگی مطلق کرد
منم تا اوایل چهار ماهگی توی خونه محبوس شدم
درسته که روزای بدی بود اما مهم اینه که پایان خوشی داشت عزیزم
واز همه مهمتر اینکه به داشتن گل پسر نازی مثل تو
هزار برابر اون عذاب هم می ارزید.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند